Kaaimannen spotten

Zaterdagavond werden we door Raggie, onze begeleider, uitgenodigd om eens te proeven van een lokaal biertje. Het klein festival, om het nieuwe bier ‘Parbo bier Radler’ voor te stellen, ging door in de Hermentage mall. We konden genieten van het drankje met leuke optredens. Gelukkig kropen we vroeg in bed, want zondag moesten we heel veel lessen voorbereiden.

Op maandag 29 februari 2016 gingen we kaaimannen spotten. Om 17 uur werden we verwacht in Lillydorp om op uitstap te gaan. Dit ging door ’s avonds, omdat de kaaimannen dan pas actief zijn. En effectief hoor, we zagen heel wat kaaimannen. Hiervoor moesten we met een bootje varen en dit was VERSCHRIKKELIJK! Ik moet toegeven dat ik behoorlijk bang was. Toen ik in het bootje stapte, kantelde de boot volledig naar de ene kant. Evenwicht houden was de boodschap! Daarna zat er iets vast in de schroef, waardoor we stilvielen tussen de kaaimannen. Uiteindelijk waren er ook nog eens problemen met de motor, waardoor we niet meer konden varen. Het was een hels avontuur! We konden wel wilde kaaimannen vasthouden in onze handen en dat was eigenlijk de bedoeling van onze uitstap…

“Hoe verloopt een eerste moment op school?” Een vraag die veel gesteld wordt.

De kinderen komen aan op school en wachten op het speelerf tot de deuren van de klas opengaan. Als de deuren opengaan, moeten de kleuters binnengaan in hun eigen klas. Hier spreek ik enkel en alleen over de kleuters. De kinderen van de leerschool (lagere school) moeten wachten tot de bel gaat om in de rij te staan. Daarna gaan zij gezamenlijk de klas binnen. (ICOM 2.5.: Culturele kennis)

De kleuters stoppen hun boekentas in de kast en zitten daarna op hun stoel. Ze spelen dus niet buiten. Ze moeten wachten tot de juf aanwezig is en tot de bel gaat. De bel is hier niet zoals in België. Dit is geen elektronische bel, maar een kind van groep 8 (zesde leerjaar) moet de bel met de hand bedienen.

Het ochtendonthaal bestaat wel in deze school, maar is niet zoals wij gewoon zijn. De juf start meteen met het lied ‘goedemorgen’ en daarna wenst ze de kleuters een goedemorgen. Wat heel kenmerkend is, is dat de kinderen altijd in twee woorden antwoorden. Bijvoorbeeld: “Ja, juf.”, “Nee, juf” ,… Ze moeten bij alles wat ze zeggen ‘juf’ vermelden, anders wordt het antwoord niet geaccepteerd. Na het lied sommen de kleuters de dagen van de week op. De juf zegt: “Vandaag zijn we maandag 29 februari 2016”. Soms zeggen de kleuters dit mee in koor. Daarna zeggen ze de maanden van het jaar op.

Nadien starten ze met een aantal oefenmomenten, zowel voor taal als voor rekenen. De kleuters moeten de kleuren benoemen, moeten tellen tot vijf aan de hand van bollen en eindigen met het opsommen van alle klanken die ze geleerd hebben. Klanken opzeggen gebeurt als volgt: “Dit is de klank ‘m’. ‘m’ komt voor in: maan, mier, muskiet …”.

Ik vind het positief dat de dagen en maanden goed ingeoefend worden. In België gebeurt dit niet in alle scholen met de maanden. Ik stel me wel enkele vragen bij het opsommen van de klanken. Nu was het nog haalbaar, doordat ze maar een vijftal klanken kennen. Mijn vraag is dan wat ze doen als ze twintig klanken geleerd hebben. Hierop kreeg ik snel een antwoord. De juf herhaalt altijd alle woorden. Of het nu vier of twintig woorden zijn, alle woorden moeten geoefend worden. Hoe meer ze oefenen, hoe beter.

Ik dacht eraan om een weeklijn en het weer aan te brengen in klas, maar dit is niet zo’n goed idee. De kinderen zouden elke dag hetzelfde plaatje (prent) moeten gebruiken, want de zon schijnt hier altijd. Misschien kunnen ze wel de seizoenen bespreken, zodat de kinderen weten wanneer het droge regentijd is. (ICOM 4.5.: Openheid)

Er wordt constant frontaal les gegeven en daarmee heb ik het soms moeilijk. Kleuters hebben nood aan beweging en verandering. De onderwijsstijl is hier helemaal anders dan in België. Ze moeten alles nazeggen als de juf hen iets aanleert. Raar hé, praten over aanleren in een kleuterklas. Je kan de kleuterklas soms vergelijken met het eerste leerjaar in België. Het is voor mij moeilijk om harde situaties onder ogen te komen. Ik word geconfronteerd met mijn tederheid en liefdadigheid. Hier geeft de juf meteen reactie als de kinderen iets niet goed doen, zoals ‘Jij bent suf in rekenen!’, ‘Jij bent stout, je doet niet meer mee!’, … Sommige woorden komen hard aan bij een kind en worden ook getoond met een strenge blik of een bepaalde aanraking. (ICOM 4.8.: Emotionele stabiliteit)

Tijdens de speeltijd zingen de kinderen eerst een lied om daarna van start te gaan met de maaltijd die ze meehebben. Ik spreek van een maaltijd, omdat de meeste kinderen bami met kip, nasi, boterhammen, … meehebben. Als hun maaltijd op is, mogen ze nog naar tante Es.

Tante Es is een winkeltje op school, waar ze een aantal gerechten maken. Ze kunnen daar ijsjes, popcorn, gebakken bananen, worstjes, bami of nasi kopen. Alle kinderen hebben geld mee om daarna nog iets te kopen op school. De meeste kinderen nemen een ijsje en een zakje popcorn, dit voor één SRD, dit is 0,18 euro.

Leve de schoolbus!

Op zondag 28 februari 2016 kregen we te horen dat de leerkrachtenbus staakte. We hadden dus geen vervoer naar school. De juf stelde voor om een bus van de staat in de stad te nemen richting Houttuin. We moesten eerst enkele andere bussen nemen om in de stad te komen. We kozen ervoor om een taxi te bellen, maar deze kwam niet opdagen. We moesten twee keer bellen voor hij er was. Hierdoor waren we te laat op school. Gelukkig konden we de juf verwittigen en was het geen probleem. In totaal zijn we 13 à 16 uren onderweg geweest om naar school en terug naar huis te geraken. Stakingen zijn dus nog erger dan bij ons…

Verhuizen!  

Maandag 29 februari 2016 kreeg ik de kans om één activiteit te organiseren op een Belgische manier. Het was fijn om eens mijn manier te tonen. Ik ging van start met een actief tussendoortje om daarna af te sluiten met een rustgevend tussendoortje. Ik bracht de kinderen in de sfeer door een korte introductie met een verhuisdoos. Ik nam allerlei dingen in de klas en stopte dit in mijn verhuisdoos. Ik benoemde alles wat ik nam. Daarna vertelde ik een verhaal aan de hand van zelfgemaakte prenten. De titel van het verhaal was: ‘Verhuizen’. Het was belangrijk om open te staan voor de manier van de juffen. Ik gebruikte een ingeving van hen en gaf een deel van mijn les op hun manier. Ik hield er rekening mee om het doel, de les, de afspraken en het slot op hun manier te doen. Ik was gelukkig toen de juf vermeldde dat die activiteiten vooraf heel tof waren en dat dit wel leuk is om over te nemen. Mijn werkpunt was dat ik nog strenger mag optreden als kinderen niet aandachtig zijn. Ik mag ze uit de groep halen en naast me plaatsen. Daarbij moet ik ook vermelden dat het kind stout was en dit vind ik natuurlijk moeilijk. Het kind naast me plaatsen kan ik wel, maar aan het kind zeggen dat hij/zij stout is en er blijven op doordrammen is lastig. (ICOM 2.5.: Culturele kennis en 4.5.: Openheid)

Knutselen met zand

Vandaag kregen de kleuters een huis dat hetzelfde was als vorige week. Deze keer moesten ze het huis bestempelen met zand. Eigenlijk was dit dezelfde opdracht als vorige week, maar toen was het materiaal papier. Het was moeilijk om dezelfde activiteit te begeleiden, omdat er meerdere mogelijkheden bestaan om een huis te maken. Ik deelde mijn ideetjes met de juf. Ze kon mijn inbreng appreciëren en zou er rekening mee houden in andere thema’s. (ICOM 4.6.: Creativiteit)

Staking

We hadden, totaal onverwacht, een vrije dag! De staatsbussen, leerkrachtenbussen en boten staakten in het hele land. Het was onmogelijk om vandaag naar school te gaan. Het was heel moeilijk om vervoer te vinden in het land, want iedereen deed beroep op de taxi’s. De reden van de staking was dat ze hun lonen niet gekregen hadden. Ze kunnen gemakkelijk drie à vier dagen na elkaar staken. Hopelijk kunnen we morgen wel terug naar onze kleuters. (ICOM 4.4.: Flexibiliteit)

Inventaris? Wat? Hoe?

De hoofdkleuterleidster moest de inventaris maken van de verschillende materialen die in een klas aanwezig zijn. Ik kreeg meteen allerlei zaken in mijn handen en ik mocht aan de slag gaan. Hoe moest ik hieraan beginnen? Gelukkig zag ze aan mijn mimiek dat ik dat nog nooit gedaan had en gaf ze een grondige uitleg. Eigenlijk was het vrij simpel: alle materialen tellen en noteren in het inventarisschriftje. De materialen in de kasten moest ik tellen en sorteren per soort. Het kwam neer op het schoonmaken van alle kasten, wat voor mij geen probleem was. Ik was nog in de klas aanwezig en had een zicht op de lessen die gegeven werden.

De dag erna mocht ik dit uitvoeren in de andere klas. Na twee dagen materialen tellen, was ik blij om de volgende dag eens kennis te maken met de andere klas. Het eerste uur zag ik de manier van les geven van de andere juf. Al snel merkte ik een verschil op tussen de twee klassen. Toen de hoofdkleuterleidster binnenkwam, wist ik meteen dat ze mijn hulp nodig had. Jammer genoeg niet in de klas zelf.

Ik kreeg de opdracht om een inventaris te maken van alle spullen die ze gekregen had van het ministerie van onderwijs. Ze gaf me opnieuw een schrift en toonde de materialen. Ik moest in dit lokaal mijn schoenen uitdoen, want op het tapijt mocht ik niet wandelen met schoenen. Ik veronderstelde dat ik bij deze grote opdracht de hulp zou krijgen van de hoofdkleuterleidster. Al snel besefte ik dat ik de taak helemaal alleen moest doen. Ik was enorm flexibel en pakte de taak aan, zonder erbij stil te staan. De hoofdkleuterleidster was dus de hele dag aan het ‘appen’ (= sms’en) terwijl ik alle materialen aan het tellen en noteren was. (ICOM 4.1.: Zelfstandigheid en 4.4.: Flexibiliteit)

De opdracht was correct volbracht en werd goedgekeurd door de hoofdkleuterleidster.

FOTO VAN ALLE MATERIALEN IN DE KAST?

Eerste ochtendonthaal, onverwacht.

Op maandag 29 februari 2016 keek de juf me aan bij het binnenkomen en zei: “Waar wacht je op?” Ik keek de juf verbaasd aan. Wat werd er hier van mij verwacht? De juf vertelde me dat ik het ochtendonthaal mocht overnemen, zodat zij nog enkele voorbereidingen voor straks kon doen. Het was helemaal onverwacht en ik was hier niet op voorbereid. Ik had het ochtendonthaal wel al enkele keren gehoord en gezien, maar ik kende nog niet alles. De kinderen zaten vol enthousiasme te wachten op het lied, terwijl ik eigenlijk nog aan het panikeren was in mijn hoofd. Helaas kende ik het lied nog niet en de juf had hier begrip voor. Ze begon de eerste strofe te zingen en al snel namen de kinderen het over. Daarna kon ik verder gaan met het ochtendonthaal.

Tijdens het tellen had ik me even vergist. Ik dacht dat de kinderen eerst het getal moesten zeggen en daarna het aantal bollen moesten vernoemen. Toen ze zeiden 2 - 1, 2 ballen, dacht ik dat de kinderen gemist waren en liet ik ze opnieuw tellen. Na een tweede keer merkte ik dat ze ook moesten tellen en niet zomaar mochten zeggen 2 ballen. Het ochtendonthaal werd me in de schoot geworpen, maar ik heb het toch wel goed gedaan. (ICOM 4.4.: Flexibiliteit)

Een kroon en een huisje uit karton

Op vrijdag 26 februari 2016 vroeg de juf om haar te helpen en natuurlijk deed ik dit met heel veel plezier! Er was een kleuter jarig en ze had nog geen kroon gemaakt. Ik kreeg enkele materialen om de kroon te maken. Dit was niet het materiaal dat ik gewoon ben in België. Ik moest hier een kroon maken met weinig materiaal. Gelukkig gebruikte ik mijn creativiteit en maakte ik een heel mooie kroon. Ik hield rekening met het kind en vroeg wat ze graag zag en wat ik op haar kroon mocht zetten. De juf vond dit zeer positief, want ik betrok het kind bij de kroon. Normaalgezien maakt de juf gewoon wat ze wil en houdt ze geen rekening met hen.

Aan het eind van de dag vroeg de juf mijn hulp voor het thema ‘verhuizen’. Voor een activiteit op maandag moest ze nog een aantal dingen doen. Hun thema voor drie weken lang is: ‘huizen’. Voor haar activiteit op maandag 29 februari 2016 had ze een huis nodig. Ze wist niet hoe ze dit moest aanpakken en wilde een beroep doen op mijn creativiteit. Ik had enkel karton, plakband en een schaar. Nee, de juf had zelfs geen eigen kleurpotloden! Het huis was zeer eenvoudig, maar het resultaat mocht er zijn. Tijdens het maken van het huis uit karton was de juf zeer aandachtig. (ICOM 3.4.: Maatschappelijke betrokkenheid tonen)

Knutseltijd

De kleuters krijgen een voorgetekende vorm van een huis. Ze moesten stroken knippen en op de lijnen plakken. Daarna konden ze hun tekening laten drogen om nadien in te kleuren. Sommige kleuters hadden moeite bij het knippen en plakken. Het was niet eenvoudig om de stroken op de lijnen te kleven. Ik wilde de kleuters helpen, maar werd op mijn vingers getikt door de juf. Indien ik het kind zou helpen, zouden haar observatiegegevens niet kloppen. Ik mocht enkel kijken en rondwandelen. Gelukkig kon ik de opdracht wel eens voortonen op mijn blaadje.

Sommige kleuters kwamen in tijdsnood. De activiteit duurde maar een tiental minuten. De kleuters die niet klaar waren, moesten stoppen en doorwerken tijdens de speeltijd. (ICOM 4.6.: Creativiteit)

Voorbereidingen maken

Ik ben gewend om mijn voorbereidingen op tijd te maken. Meestal zijn ze al klaar en toon ik ze vooraf aan de juf. Hier in mijn schooltje leven ze van dag tot dag en wordt alles bekeken op het moment zelf. Voor mijn lessen heb ik graag vooraf feedback, zodat ik bepaalde zaken nog kan aanpassen. Op het moment zelf feedback krijgen, is voor mij wat stresserend. Gelukkig mocht ik mijn eerste les aan de hoofdkleuterleidster voorstellen. De lessen die ik maandag 29 februari, dinsdag 1 en woensdag 2 maart zal geven, zijn nog een raadsel. Deze keer zal ik het moment zelf moeten afwachten om feedback te krijgen. Pas daarna kan ik aanpassingen doen. Deze keer moet ik heel zelfstandig omgaan met hun manier van lesgeven en moet ik de lesvoorbereidingen en lesfaseringen maken op hun manier. Een lesfasering is een lesvoorbereiding met inleiding, midden en slot. Een lesvoorbereiding is een agenda. Daarin staan ontwikkelingsdomeinen, leerplandoelen,evaluatie, feedback ... (ICOM 4.1.: Zelfstandigheid)